مبحث اول: در کلیات (مواد 656 تا 665)

وکالت عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین طرف دیگر را برای انجام امری نایب خود می نماید.

تحقق وکالت منوط به قبول وکیل است.

وکالت ایجابا و قبولا به هرلفظ یا فعلی که دلالت بر آن کندواقع می شود.

وکالت ممکن است مجآنی باشد یا با اجرت.

وکالت ممکن است بطور مطلق و برای تمام امور موکل باشد یا مقید و برای امر یا امور خاصی.

در صورتی که وکالت مطلق باشد فقط مربوط به اداره کردن اموال موکل خواهد بود.

وکالت باید در امری داده شود که خود موکل بتواند آن را بجا آورد وکیل هم باید کسی باشد که برای انجام آن امر اهلیت داشته باشد.

وکیل نمی تواند عملی را که از حدود وکالت او خارج است انجام دهد.

وکیل در محاکمه، وکیل در قبض حق نیست مگر اینکه قراین دلالت بر آن نماید و همچنین وکیل در اخذ حق، وکیل درمرافعه نخواهد بود.

وکالت در بیع وکالت در قبض ثمن نیست مگر اینکه قرینه قطعی دلالت بر آن کند.